دختر قند وعسل
ای پَـــــری خاطـــره های قشنگ
سنگ صبور من و دل هـای تنگ
ای که پس پلک تو شب ، شعله ور
از مُــــژه ات ماه مـــن آویــــــزتر
بازترین پنــــجره ی رو بــه ماه
نشئه ی شیریـــن نخستین نـــگاه
راز نهفته پس خــــــواب عمیق
جـــلوه ی رویــایی عهـــد عتیق
مخمل نــــرم نوســـان و نســـیم
کی من و تو باز به هم می رسیم ؟
کـــی گُـــل لبخند تو وا می شود ؟
موی تو بر شانه رها می شــود ؟
کــــی به ترانه ، به ترنم ، به ناز
می بری ام تا تب یک خلسه باز؟
کــــی وَ کجا باز دو باره پری !
در تپش تازه ی من می پــری ؟
دخـــتر مهـــتاب شبانگاه راز !
آینـــــه ی صیقـلی عشوه ساز !
بارش بی وقفه ی چشم تــــرم !
پنـــــجره ی بــــاز نسیم آورم !
دختر قند و عسل و ناز و نـی !
کی شود این فاصله ها تا تو طی ؟
پس بـــزن از روی ، نقــاب سیاه
در عطــش چشـــمه بیارای مـــاه
دامــــن شعله بتـــکان در شبـم
غنـــچه ی بوسه بنشان بر لبـم
کی به تپش ، کی به کشش ، کی به ناز
در رگ من می پری آهسته باز
زندگی ام با تو غزل ، بی تو غم
بی تو غزل ، تلخ ، عسل بی تو سم
تازگـــی فصــل بهــــار و نسیم !
کی من و تو باز به هم می رسیم
شاعر ایلامی: سالم پور احمد