تجربه های معلمان از اان چه که در مدرسه می گذرد مفید است و در بسیارینامه ریزی ها می تواند مفید باشد . انچه در زیر امده نوشته و تجربه یک معاون دبستان است از مسئله مهم وساده ی کیف بچه های دبستانی که با اندکی تغییر می آید .

يک روزبچه ها در حياط مدرسه مشغول نرمش صبحگاهي بودند كيف كودكي مانع نرمش اومي شد. كيف را از او گرفتم تا به سالن ببرم كه متوجه سنگيني آن شدم نگاهي به چثه كوچك و ظريف دانش آموز نمودم . از حمل كوله پشتي تا داخل سالن دست و گردنم درد آمده بود. ظلمي كه اين دانش آموزان در راه آموختن علم متحمل مي شوند،احساس نمودم. در غياب معلم به بهانه اي وارد كلاس اول شدم ودر حضور دانش آموزبدون آنكه علت را بداند محتويات كيف او را با برنامه درسي   كلاس مطابقت دادم . همه ي محتواي داخل كوله پشتي، براي پنج زنگ آن روز نياز بود عدم وجود هر وسيله آموزشي مانع  فعاليت آموزشي مي شد.

موضوع رابا معلمين ومدير در ميان گذاشتم .ولي هيچ راه حلي به نظرمان نرسيد.  كيف هاي چرخ دار هم مشكلات ديگري مانند سرو صداي گوشخراش ، گير نمودندانش آموزان يا برخورد كيف ها به همديگر موجب خطر يا صدمه جسمي آنان مي شود.  آيا تاكنون براي سنگيني باري كه اين دانش آموزان در مقاطع مختلف در كيف خود هر روزمتحمل مي شوند! (مسئولين ودست اندكاران مدارس، آموزش و پرورش ،مولفين كتابهاي درسی)كاري كرده اند؟ آيا ايده اي براي مواجهه با علل  اين مشكل نيست ؟ واقعا چه مي توان كرد؟

منبع :   http://www.payame2.blogfa.com/